vrijdag 28 juli 2017

Skagerrak over

Nordic Round vaardag 5

De wekker staat op 02.30 uur. We smokkelen een kwartier. Maar om kwart voor drie moeten we er toch echt uit. Aankleden, pc open, weer binnenhalen, eten en tegen half vier Jules wakker gemaakt. Sivy hevelen we over naar de tot zeekooi omgebouwde bank midden in de kajuit. Iets voor half vijf gaat de motor aan, staan we gereed in zeilpak aan dek en begint het licht te worden. Iedereen is wakker op alle Nordic Round boten. Navigatieverlichting is aan en alles is nat van de regen. 


De wind is gedraaid naar de zuidoosthoek en komt nu van land. Thyboron is zonder twijfel een vissershaven. De lucht is vol van vis, visverwerking, visafslag, visafval. Paul zit later na uitvaren van de haven met de hand voor z'n neus om de lucht buiten te sluiten. Ik snap waarom de vishandelaar van Asterix en Obelix bij tijd en wijle ruzie krijgt met z'n mededorpsbewoners. 
Onze motorboot Tranquillizer is gisteravond gearriveerd, maar blijft hier voor een reparatie aan de RVS-buis van de koelwaterafvoer. Er moet een kleine las gemaakt worden. Hier is een goede plek. Met al die grote vissersboten is er vast ook een goede reparatiewerf. En dat klopt ! In Mandal, Noorwegen, sluiten ze een dag later weer aan. 
De weersvoorspelling voor de tocht van 85 mijl naar Noorwegen is ZO 6 bft (vlagen 27 kn), met regen, van 7-10 uur; vervolgens in een uur ruimend Z, en door naar W 4 bft. En droog, plus opklaringen.
Alles komt uit, op de afname naar 4 bft na. 

De windmeter blijft schijnbaar 20-24 kn aangeven. Meer richting 5 bft. De reven in de zeilen blijven zitten en we hebben een snelle tocht naar het Noorden. Schitterend lange (oceaan)deining erbij vanuit het westen. Blauwe luchten, zon, 2 slapende kinderen die af en toe buiten komen kijken, muziek in de oortjes, en het ritueel van iedere 3 uur marifooncontact met de vloot. 

Buiten ons zijn er geen medezeilers die kant op. We vormen een compacte groep voor de grote vaart, die met ruime bochten om ons heen het Skagerrak in en uit varen. 

In de ochtendmiezer- en regen zien we nog 2 Nederlandse viskotters, zonder AIS. Mmm, da's vreemd....
De aanloop van Mandal is geweldig. Aan de wind naar de rotskust denderen. 
Tussen ons en de Amazone achter ons komen 3 Grienden boven water. Prachtig. De wereld die grotendeels voor ons verborgen blijft. Met een diepte van 500 m 27 mijl voor de kust van Noorwegen.


Om 1800 uur liggen we aan de steigers langs de weg in Mandal met zicht op witte houten huizen en de hoge berg erachter met uitkijkpunt Uranienborg.
En wie wuiven ons enthousiast binnen: JP en Riet van de andere Shaula. Een prachtig nieuwe Shaula. In 2001 hebben we elkaar voor t eerst ontmoet, in Horta op de Azoren. Allebei met een andere Shaula, toen beide blauw. En wij met een 8 weken oude baby Jules. Eindelijk snapten zij waarom iedereen aan hen vroeg hoe het met de baby ging, die zij niet hadden. Geruchten gaan snel onder zeilers. 
Heerlijk om ze weer te zien op de steiger. Op onze boot zijn ondertussen Jules en Sivy zich aan het bevrijden van een aanval van watervlooien, die ze net opgelopen hadden met een groep kinderen in het water bij het idyllisch strandje. 

Na de regenbuien in de nacht, goed voor tuinen en boeren, schijnt de zon. Ik moet mezelf even motiveren om om half negen in hardlooptenue op de kade te staan, maar het loopt fantastisch. En het is zo fijn om in korte tijd veel van de omgeving te zien. Het aantal potentiële vakantiehuisaankopen stijgt met de kilometer. Ik loop achter Paul en René, die zo vriendelijk zijn af en toe terug te lopen om mij en Ruud (achter mij :), "plagerijtje, Ruud")  op te halen. 
Bij terugkomst liggen in het gangboord een papieren zakje met 2 harde broodjes en de krant. Op iedere boot! Met dank aan de havenmeester.

De wolkjes komen en t regent even. Na de nodige telefoontjes naar toekomstige havens en het weer bekijken, gaan we de toerist uithangen. Hollandse invasie op Uranienborg, samen met een oudere Zweedse dame uit Stockholm, die jeugdherinneringen aan jaarlijkse zomervakanties in Mandal aan het ophalen is.

We kopen een vliegenmepper in de meest leuke huishoudelijke winkel, met wel een erg groot assortiment aan mieren- en muggenverdelgers. Lopen naar de Mandal kerk, de grootste houten kerk van Noorwegen, uit 1821. En maken een foto van Sivy op de trappen, ter vergelijk met die uit 2009. Iedereen doet weleens zo iets, toch ?!

We wandelen over de rotsen met uitkijk over de aanloop van Mandal. Een plek waar je in de zon, uitkijkend naar de horizon en de over het water en tussen de rotsen heen en weer scheurende motorbootjes, haast automatisch de diepere gedachten weer bespreekt: wat heeft een ieder op zijn/haar bucketlist?

Als we al even zitten, Jules zijn klimtocht over rotsen heeft voltooid, zien we naast ons een man zeer soepel omhoog klimmen. Tegen een in onze ogen onbedwingbare steile wand. Hij heeft een touw vast aan een gesp bij zn riem. Gezekerd maar dan op zn kop?! We zien dat hij bovenaan het touw vastmaakt aan een ring in de wand. Ok, prepareert dus de klimwand in 5 minuten voor een ander... dat blijkt z'n kleine zoon te zijn. Het was zo'n "ik kijk even niet"-momentje. Zoals wij de zeilstand lezen, leest hij de rotsen. Schitterend.

Tranquillizer komt binnen, na een mooie tocht. De wind was vandaag minder; deining stond er nog steeds. Stabilizers zijn onontbeerlijk!

Helaas hebben we ondertussen bericht van de Lotaries dat een tweede motorprobleem roet in het eten gooit. Ze waren alweer op weg naar ons, toen de motor er wederom mee ophield bij het TSS boven de Nederlandse Wadden. De Duitse reddingsdienst heeft geholpen en de motor aan de praat gekregen met het advies koers te verleggen naar Helgoland. Deze keer was een volledig verstopt brandstoffilter de oorzaak. Vervuilde diesel. 
Ze zullen terugkeren naar Makkum. We gaan ze missen. Het is nooit leuk een boot en haar bemanning achter te laten.

Er is al van alles kapot gegaan en gerepareerd op diverse boten op die paar dagen. Ik zal binnenkort de lijst optekenen.

We genieten van de avond in Mandal uitkijkend op de grote oranje bal in het water voor de nieuwe voetgangersbrug. Een sinaasappel? Nee, de kunstzinnige weergave van "kaviaar", oftewel een eitje van de zalm. 

De slaapplaats voor motorbootjes.

 Rob helpt de Anne om het achterlijntje door het ringetje op het balanceersteigertje te halen. Hilarische taferelen. Met goed einde, maar natte voeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten