Maandagochtend 08.30 uur hardlopen langs het randje van de Golf van Biskaje in een warme ochtendzon, over een mooie boulevard. Hoe goed kan een maandagochtend zijn! We lopen weer met het OPA2016 groepje, nu naar de Torre de Hercules. Vals plat omhoog op sommige stukken. Op zee zie je mistflarden. Boven aan bij de Torre nemen we de, ondertussen, traditionele groepsselfie. Leo, opstapper van de Primrose, en Jules zijn onze hazen. Leo gaat dinsdag echter ons verlaten.
We rennen terug naar de marina, waar een uur later de maandag een andere wending neemt.
Mia, de zeilende huisarts, klopt aan en meldt dat ze net, samen met haar echtgenoot, ook medicus, helaas Ling heeft moeten adviseren per direct naar een ziekenhuis te gaan. Het lijkt sterk op een acute blindedarmontsteking. Ling en Peter, van de Imagine, zijn spullen en papieren aan het verzamelen. Het eerste ziekenhuis ligt gelukkig op loopafstand. Daar worden echter geen operaties uitgevoerd. Op naar het Academisch Ziekenhuis van La Coruña. Lang verhaal kort: Ling is maandagavond geopereerd, en is nu herstellende daar. Peter pendelt heen en weer met taxi en bus. Mia en ik zijn dinsdagavond nog even op bezoek geweest op de 10e verdieping, waar Ling in een druk bevolkte kamer lag, waar de temperatuur voor ons op standje "flauwvallen" stond. Er stonden maar drie bedden in de kamer, maar de aantallen bezoekers waren beduidend meer dan bv 2x3. Een levendig Spaans tafereel, inclusief tv.
Imagine heeft een mooi plekje voorin de Marina gekregen, in afwachting van het verdere verloop van Lings herstel en terugkeer naar de boot. Vanaf diverse boten in de groep wordt ge-appt met Ling. Het herstel gaat op dit moment in stijgende lijn vooruit.
Natuurlijk is een vertrek met 1 boot minder een raar gevoel; zeker in deze omstandigheden.
La Coruña is, wat mij betreft, een pareltje in het Europese Steden rijtje. Authentiek, op en top Spaans: van architectuur, tot zon en mist, van koffiebarretjes tot tapasrestaurantjes in leuke steegjes en pleintjes. Wij, West-Europeanen, moeten weer wennen aan de lange winkelsluiting van 13.30-16.30 uur.
Op de vaaretappe naar Camariñas staat er net te weinig wind en wel deining om lekker te kunnen zeilen. Dus hotseklotsen op de motor. De zon schijnt volop in de middag tot de zeemist als een rolwolk komt aanzetten. Gelukkig blijft het bij lage bewolking en geen zichtverlies.
Bij de aanloop van de Ria naar Camariñas is het nog even mooi hard aan de wind zeilen.
De havenmeester staat al gereed en luidkeels op een van de 2 steigers te roepen welke box je in mag/moet.
De zijsteigertjes zijn smal en kwetsbaar. Maar de gastvrijheid is groot.
We zijn met z'n allen uitgenodigd om donderdag het feest van San Juan in de jachtclub te vieren met gratis bier en BBQ. We zullen er zijn, donderdagavond 20.00 uur.
Is meteen een mooie gelegenheid om Jaap en Marjolein een moment van speciale aandacht te geven omdat zij ons na deze haven gaan verlaten om in het (lagere) tempo van hun Rondje Atlantic verder te gaan. Zij weten er niets van, wij staan daarentegen met z'n allen gereed inclusief het OceanPeople Trio, Léon, Jules en Sivy, voor de muzikale noot.
Sprakeloos zijn ze; de speech zou pas vrijdagochtend gehouden worden bij het palaver. Nu feest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten