donderdag 17 juli 2014

Einde Channel Adventure


Na twee hele mooie en rustige etappes naar Eastbourne en Dover komt er een dag met regenachtig weer. Op weg naar Nieuwpoort kruisen we het TSS in de Dover Strait met een zicht wat varieert tussen de 1 en 3 Nm, net genoeg om veilig over te kunnen steken tussen de grote vrachtschepen door. Zoals altijd meld ik ons bij Dover Coastguard. Als enkel schip hoeft dat niet, maar je kunt onze groep beschouwen als een schip van 200 meter lang met 16 roeren!
Best lastig te manoeuvreren als je uit moet wijken.
Ook nemen we regelmatig contact op met schepen op een kruisende koers en maken bekend wat onze intenties zijn.
Normaal gesproken wordt dit contact gewaardeerd en vaak is de gezagvoerder op een vrachtschip meewerkend en sturen ze een paar graden op om extra ruimte te geven aan onze groep.
Maar als ik ik in de NE-lane een tankervan 200 meter oproep reageert hij niet. Ook niet na een paar keer en met vermelding van z'n callsign. We zitten niet direct op rankers maar komen wel dichtbij (ca. 1Nm) en het zicht is niet bijster. Is er niemand op de brug of voelen ze zich te goed om te reageren op op de oproer van een klein schip? Dat is tegen de regels van het ZAR, iedereen is verplicht te reageren. Dan maar een hardere maatregel: ik roep Dover Coastguard op met de vraag of zij even kunnen proberen. Nu antwoorden ze meteen en kan ik met ze spreken. "Channel zero six, please". Ja, ze hebben ons gezien en vinden het geen probleem als we op een mijl voorlangs gaan. "Okay, have a good watch and back to one six". Das ook weer geregeld.
Als we overgestoken zijn en langs Duinkerke varen trekt de wind aan tot de voorspelde WZW 5 bft, recht op de kont.
In de Passe de Zuydcote is het dan nog even stuiteren vanwege de de dwarsgolven, maar dat mag de pret niet drukken.
In Nieuwpoort zijn de ligplaatsen al bekend en schuift iedereen z'n boxje in. Het is warempel droog en als we wat later naar de jachtclub lopen breekt een zonnetje door.
Met z'n allen eten we nog een "laatste avondmaal", want morgen hebben we de laatste etappe voor de boeg. In een speech belicht ik alle ups (dat zijn er heel veel) en downs (eigenlijk maar 1, de motorpech van de Alcyon) en krijg een luid applaus en de toezegging van veel schippers en bemanning dat ze volgend jaar zeker weer mee gaan!
Ik heb er nu al zin in!
's Maandags komen we vroeg op de middag met nog 10 schepen aan in de Roompot Marina. Van hier af gaat iedereen huiswaarts, met gemengde gevoelens. Toch weer vreemd in je eentje...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten