Naar de Moray Firth

Zaterdag 13 juli Lossiemouth - Clachnaharry

03.50 uur: da’s toch geen tijd om op te staan… normaal niet en nu eigenlijk zeker niet, op een zomercruise. Maar het moet, moeder Natuur beslist: tij en diepgang. Om 04.30 uur moet de Carat de haven verlaten, met haar diepgang van 2.45 m. Wij volgen, met z’n allen. Het is afgaand water, dus we willen wel. In tegenstelling tot de afgelopen 2 dagen vlakke zee, kunnen we de zeilen hijsen. Een mooie noordwestenwind blaast ons verder de Moray Firth in, op weg naar de ingang van het Caledonisch Kanaal bij Inverness/Clachnaharry.

Wat zo fantastisch is langs deze oostkant van Engeland en Schotsland is het rijke leven in zee:

we zien dolfijnen, veel vogels, zeehonden in het water en met z’n allen op een bank of boei, en de Minke Whale op onze tocht gisteren vroeg bij Peterhead.

met camera's in de aanslag voor de dolfijnen

 Lange zandstranden sieren de kuststrook naar Inverness. Heuvels op de achtergrond.

Zo koud als de ochtend begint, zo warm is het in de 1^e sluis van het Caledonisch Kanaal. We kunnen het qua weer niet beter treffen hier. Fantastisch.
Een enkel ander zeiljacht vaart ons tegemoet. Met ons vaart vandaag een Zwitser en een Deen mee op. 
De eerste 6 schepen van ons vullen de sluis. Wij en Kendix wachten voor de sluis. De rest ligt op nog een uurtje afstand. Ik zie de Wink bijna boven de sluisdeur uit stijgen. Een verval van zo’n 4 meter. In deze sluis worden de “transit-licences” afgegeven en betaald. Zeker een uur wachten we voor de deur. Het tempo ligt hier gewoon lager dan in Nederland. En is dat erg? Nee, eigenlijk helemaal niet.

 

De hele papierwinkel ligt keurig gereed voor elke boot van onze groep. Op de marifoon en via de telefoon horen we de sluiswachters communiceren over de progressie van onze groep richting Clachnaharry Seaport Marina.

 

 

 

 

 

Twee hele steigers liggen gereed voor ons.

Ailsa, één van de havenmeesters, is speciaal voor ons vandaag teruggekomen naar kantoor om kennis te maken en info-pakketjes af te geven. We zullen, op haar verzoek, zorgen voor mooie groepsfoto’s voor de brochures van het komende jaar. 




We lopen de stad Inverness in; Sivy kan het groene knuffelmonster Nessie niet in de stad achterlaten; 
we blazen de dinghy op en Sivy kleurt de naam van Gizmo opnieuw in.
Jules voetbalt met Hanne, 1 van de kleinkinderen aan boord van de Tranquillizer. De wind maakt het deze avond koud, maar achter de buiskap is en blijft het een zomeravond, in een gebied waar de zon amper onder gaat.