dinsdag 21 juni 2011

De Rías en Kaap Finisterre

Dat het ook in Spanje regent weet ik natuurlijk. Maar dan hoeft het toch niet te gebeuren als ik er ben! Vrijdagochtend worden we wakker in Camariñas met een bewolkte hemel en een paar echte regenbuien. Rond het middaguur kruipen we allemaal weer naar buiten. De zon komt door en alles droogt snel op. Zoals in vele Spaanse dorpen bestaat ook Camariñas uit hoogbouw: veel appartementen van vier hoog, dicht op elkaar gebouwd. Sinds we in La Corunã de zwerfkatjes bij de haven hebben gezien, roepen Jules en Sivy ook hier bij elke poes “aaah, weer een zwerfpoesje”. Ze hebben allemaal hetzelfde postuur, smal en klein, en een schichtige blik in de ogen. Hier zijn het echter, vermoed ik, gewoon huisdieren, met hetzelfde Whiskasvoer uit de supermercado. Het dorpje oogt niet rijk. Eerlijk gezegd doet het ons erg denken aan Puerto Rico en sommige delen van Cuba: een leuk ingericht binnenplaatsje met verzorgde huis, naast een afbladerende muur met het huisvuil direct naast de “tuin”. Een, van veraf, gezellig ogend restaurantje aan het strand, met kleurige speeltuin, blijkt bij nadering minder appetijtelijk: het speeltuig komt echt niet door een Hollandse merk goedkeuring (al slaan wij daar weer in door), en blikjes, flesjes en snoepverpakkingen liggen er wijdverspreid omheen. Ik vermoed dat wij met een afkeurende blik staan te kijken als de restauranthouder ons aanspreekt en ons garandeert dat het vuil deze week wordt opgeruimd , op tijd voor de feestdag van San Juan (midzomernachtfeest 24 juni). Hij is een soort “Ik Vertrek”- meneer, die vanuit Barcelona 3 jaar geleden hier deze gelegenheid is gestart, na ook jaren in Duitsland gewoond te hebben en al 20 jaar hier zijn vakanties heeft doorgebracht.
De zon schijnt en wij laten de andere cultuur en leefwijze op ons inwerken. De winkels zijn open tot 13.30 uur en gaan na de lunch weer open om 16.30 uur tot 21.00 uur. Voor tapas kun je rond vijven prima terecht, voor het avondeten beter vanaf half negen proberen.
Wij hebben een voetbalwedstrijd op het omvangrijke asfalt terrein bij de haven: 3 jongens tegen 3 meiden. Gijs van de Juanita en Giselle, deze weken bij de Marieke aan boord, doen met ons viertjes mee: “de jeugd”. Sivy vindt dit de oefenwedstrijd en morgen moet het voor het echie met alle mensen van de trip…..
Zaterdag is het schitterend weer. Jules en Sivy pompen de dinghy op onder toeziend oog van Paul.  Op de kant maken de optimisten zich op voor een wedstrijdje in de baai. We varen naar een goudgeel strand aan de overkant.

Zondag is het ideaal weer om Kaap Finisterre te ronden: ZW 3-4 bft en afnemend in de middag. Ze zee is rommelig bij vertrek: deining uit het noordwesten, golven uit het zuidwesten. De wind is vlagerig en meer een dikke 4 bft bij de hoge kust. Perfecte omstandigheden om zeeziekte te veroorzaken op enkele boten. We zeilen hoog aan de wind van de kust af. De zee wordt iets rustiger en de slag over bakboord richting kust is heerlijk, met de deining van achter. We kruisen op met Montanara en Triple Seven. Maken een paar lange slagen en varen met zon en een steeds rustigere zee langs Kaap Finisterre. De vele, vele windmolens staan als ongenode wachters op de bergen. Een bergtop is niet meer de top. De Kaap blijft tot de verbeelding spreken. We zien op de AIS de Triple Seven er dichtbij voorbij gaan. Ik pak zijn zeiltjes met de telelens.

Twee havenmeesters wijzen ons onze boxen op de steiger in Portosin. Iedereen gaat met zijn bootdocumententas naar het havenkantoor. Formulieren en kopieën van allerhande boot- en persoonsbewijzen moeten afgehandeld worden alsof een Europese Unie nooit is opgericht. Alles heel gemoedelijk, met een vriendelijke, doch lichtelijk oververhitte mevrouw achter de balie, die de niet te stoppen invasie tegemoet ziet.   
Maandag herhaalt het weerbeeld zich van de rustdag in Camariñas: ’s ochtends enige miezer met de bergtoppen verhuld in de wolken, ’s middags opklaringen, ’s avonds een mooie zomeravond.
We doen onze stevige wandelschoenen aan en wandelen op goed geluk een berg op, lopen over middeleeuwse paadjes afgezet met steenstapels, langs hoge Eucalyptus bomen en nemen uren later proppen en takken mee terug naar de boot.
De helft van de groep heeft de bus naar Santiago genomen, anderen verkennen de omgeving op de fiets, en de Panadería doet weer goede zaken. 

3 opmerkingen:

  1. Beste Ocean People,
    Het is als thuisblijvers heerlijk om jullie verhaaltjes te lezen, Wij, broer en ega van Giselle, hebben zelfs de blogspot als startpagina gemaakt.
    We blijven uitkijken naar jullie verhalen.
    We kunnen er geen genoeg van krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heeee, leuk om over jullie te lezen, probeer op twitter te volgen maar ben daar niet zo handig in. Dikke kus voor Sivy, wij missen haar maar zij ons niet zo te zien! Liefs van de juf.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ella Blommerde11 juli 2011 om 14:15

    Hallo fam. Matthijssen,

    Zo wat heb ik genoten van jullie reisverslag en de foto's en ook het filmpje met de dolfijnen.
    Ook de bouw van de boot!
    Nog een behouden vaart. Groetjes de onderbuur nr.24 van (o)ma Mathijssen
    11 juli 2011

    BeantwoordenVerwijderen