Afgelopen zondag stond er weer een leuke cursusdag gepland.Ditmaal vond de cursus plaats in het BeachCenter in Oostvoorne, waar we de theorie kregen en in het overdekte zoetwater trainingsbad van Falck Nutec voor het praktijkgedeelte.
Sommige lotgenoten komen wat angstig uit het instructielokaal. We hebben net te horen gekregen wat ons te wachten staat de komende uren. Het was een grappig verhaal.Iedereen lachte hard, maar er zijn ook zorgen: durf ik dat allemaal wel?
'Ik beloof jullie een leuke dag, je zult je straks vijftien jaar jonger voelen. En morgen? Dan voel je je vijftien jaar ouder!', begon Ben.
De oefeningen die we gingen doen werden uitgebreid behandeld; ontsnappen uit een op de kop hangende, volgelopen helikoptercabine, reddingsvlotten keren, via netten en touwladders omhoog klimmen, van meters hoogte in het water springen en nog veel meer.
Eerst een rondje de oefeningen één voor één doorlopen en dan de hele serie nog een keer achter elkaar terwijl in het zwembad de golven, wind en regen zijn aangezet. Het wordt een heksenketel, met een golfhoogte tot twee meter, windkracht acht en stortbuien.Op naar het bad van Falck Nutec, enkele kilometers verderop.
De eerste oefening lijkt één van de makkelijkste. Met oranje reddingsvesten aan bij elkaar blijven, aandacht trekken en als een 'krokodil' door het zwembad zwemmen. Maar het blijkt toch moeilijker dan verwacht. De reddingsvesten zijn nou niet echt comfortabel, wat het zwemmen ook niet makkelijker maakt. Maar gelachen wordt er zeker!
Het volgende onderdeel is er één waar de meeste best tegen op kijken. Het is namelijk tijd voor de helicopter die keer op keer tot 'zinken' wordt gebracht. Vastgesnoerd en wel worden we onder water gebracht. En dan komt het moeilijkste moment; wachten! Angstige gezichten veranderen in opgeluchte gezichten als men eenmaal boven komt. Iedereen is trots op de overwinning.
Wat rest zijn oefeningen waar je spierpijn van krijgt.
De RIB, een paar meter verderop, slaat keer op keer om. Ook leren we een bewusteloze, onderkoelde drenkeling horizontaal aan boord te krijgen, een tamelijk uitputtende oefening. Met zijn hoofd naar de achterkant van de boot en zijn benen richting boeg is de enige juiste manier.
Na het overlevingsvlot, ook wel het 'praatjesvlot' volgt het klimwerk. De eerste en tweede keer naar boven via het net gaat goed, maar daarna slaat de verzuring in de spieren toe. Het knopentouw en de touwladder zijn net zulke martelwerktuigen. Van vier meter naar beneden springen doet veel minder pijn. Maar we moeten elke keer weer omhoog klauteren...
Dan komt het laatste onderdeel, het reddingsvlot keren en vervolgens opnieuw keren met een drenkeling erin. Wederom een inspannende opgave!
Langzaam komen we er achter: het gaat er niet om wie de sterkste is. Overleven op zee betekent teamwerk, elkaar helpen als het nodig is en telkens weer tellen of iedereen er nog is.
Aan het eind van de middag doen we het rondje oefeningen nog een keer, maar nu onder 'slechte weersomstandigheden'. In het watergeweld hebben we moeite het juiste moment te vinden voor een ademteug; dat gaat alleen als we op de top van een golf zijn. En dan is er ook nog is de regen en bliksem...
Moe maar voldaan keren we terug voor een briefing en het laatste stukje theorie over brandbestrijding.
Het is voor iedereen een leerzame dag geweest, eigen grenzen zijn opgezocht en eventuele angsten overwonnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten